Blog / Unutursan Darılmam Üzerine
Unutursan Darılmam (2019 - Devam ediyor) ile ilgili hiç Türkçe metin yazmadığımı fark ettim. Instagram’da seriye ait fotoğrafları çektikçe #UnutursanDarılmam etiketiyle yayımlıyorum ama izleyenlerin bunun bir seri olduğunu bildiğinden eminim değilim.
Bu bir seri olmasının yanında, Şehir Fikri‘nden de önce başladığım fotoğraf kitabı projem; hatta, hikayenin bir kısmı bu yıl Encontros da Imagem‘de sergilenecek. Bu bilgiler bir yanda dursun.
Hikayeyi yazmak istemiyorum galiba, yazmak için fazla kişisel ve dağınık şimdilik (elbette bir noktada yazacağım); onun yerine arkadaşlarıma anlatmayı tercih ediyorum. Yine de tabii İngilizce metne bi’ bakabilirsiniz, orada kontrollü bir şekilde serpiştirdiğim veriler var yeterince.
Onun yerine kaydetmek istediğim başka bir şey var: “Bu seride tam olarak ne yapıyorum?” sorusunun yanıtı. Kendimi kısaca “İstanbul’la ilgili hikayeler yapıyorum” diye tanıtmayı seviyorum, ama bu kısa tanım, meselenin kendimle ilgili kısmını bir parça yok sayıyor.
Ben sokakta hissettiğim şeyleri anlatan sahneleri arıyorum (önemli bulduğum, her şeyi özetleyen bir cümle). Bu bağlamda, fotoğrafımın “İstanbul’u çekmek” işlevi aslında ikincil. Tüm bunları stüdyoda kurarak da anlatabilirdim ama fotomuhabiri olarak yetiştiğim için karşılaştıklarım ile anlatmak benim sahiplendiğim yöntem.
Unutursan Darılmam’a ait her fotoğraf, aslında büyük bir hikayeyi besliyor: Bu bir hayata dönüş ve tutunuş hikayesi; yani benim kişisel hikayem — bunu şehri kullanarak yapıyor olmam, işi bütünüyle belgesel yapmamalı diye düşünüyorum; bahsettiğim gibi, bu işlev sonradan geliyor.
Bunu daha önce Will the World End in the Daytime (2017 - 2019) ile yapmıştım. İstanbul’da gerçekleşmesi beklenen büyük deprem ile ilgili hissettiklerimle ilgiliydi, ama yine de onun belgesel niteliği biraz ağır basıyor, her ne kadar konuyu bütünüyle kurgusal işlese de.
Bununla ilgili daha fazla yazmaya niyetim var ama aynı zamanda hikayenin bir sona ulaşmasına da çok yakınım; bittiğinde geri dönüp bakmak daha anlamlı ve kolay oluyor. Bunları konuşuruz.